Mensen willen altijd dat je eerlijk bent, maar ze kunnen niet tegen de waarheid en dat heb ik inmiddels vaak genoeg ondervonden. Ik heb een paar kennissen... tenminste ik had een paar kennissen waar ik aardig mee overweg kon, hun niet zo met mij, maar je kan ook niet iedereen lief hebben nietwaar?
Deze kennissen zijn nogal gelovig, iets waar ik een hekel aan heb, niet dat ze gelovig zijn maar tegen het geloof zelf.

Maar die kennissen vroegen een keer of ik wou blijven eten. Ik moest even goed nadenken om een antwoord te geven, want ik weet wat hun ritueel is.
Maar ik zou me eigenlijk dit keer even inhouden en zei ja. En meteen had ik er al spijt van dat ik ja had gezegd, maar oké.

En ja hoor... Daar kwam die bijbel voor de dag zo vlak voor het eten. En niet een klein stukje werd er voorgelezen, maar volgens mij de halve bijbel!
En toen moest er nog even gebeden worden en toen pas konden we onze buiken vullen.
Onder het smikkelen vroeg de gastvrouw of ik nooit bid voor het eten.
'Nee. Ik kan eten koken!' Dit bleek een totaal fout antwoord te zijn, want ze waren gelijk boos.

Dit soort mensen willen graag altijd de waarheid horen en de waarheid vertellen en ik begreep eigenlijk niet wat ze er eigenlijk mee bedoelen... tot voor kort... Ze kregen een baby. En ik mocht dat kind komen bekijken. Het kind, een meisje werd Maria genoemd, naar de heilige Maria de maagd. Ik dacht wacht maar een paar jaartjes, dan zal er niet veel meer over blijven van die maagd!
Maar dat kind lag in een wiegje een beetje te spelen met een fopspeen. Ik aanschouwde dat gedrocht en zei beleeft: 'Wat een lelijk kind zeg! Lijkt haar moeder wel!' Ik was dus gelijk niet meer welkom.

Tja... ze willen dat je eerlijk bent, maar tegen de waarheid kunnen ze niet tegen!