Er was eens een oud vrouwtje die heel erg arm was en in een oud schamel huisje woonde midden in het bos. Haar enige metgezel was haar zwarte kater en het enige wat ze te eten had was de aardappelen in de kelder.
De winter ging naderen, dus moest ze hout gaan sprokkelen om het een beetje warm te krijgen in het tochtige huisje.
Ze had al een aardig bosje takken toen er ineens een fee voor haar stond en die sprak: ‘Je mag drie wensen doen en ik zal ze in vervulling laten gaan.’

Het oude vrouwtje hoefde niet na te denken en zei; ‘Dat ik een mooie jonge prinses wordt. Mijn aardappelen in de kelder in goudklompen veranderen en dat mijn kater een mooie jonge prins wordt.’ ‘Ga maar naar huis en het zal geschieden.’

Het oude vrouwtje ging gelijk naar huis en voelde zich ineens helemaal jong. Ze keek in haar oude gebroken spiegeltje en zag dat ze mooi lang blond haar had een prachtige lange jurk aan had en een mooie diadeem in haar haar had.
Ze donderde bijna van de keldertrap door de lange jurk en zag daar allemaal goudklompjes liggen. Ze keek haar ogen uit.
Maar waar is toch haar prins? Ze wilde net naar boven toe gaan toen daar een hele knappe prins bovenaan de trap stond en weet je wat hij zei?

Nu zal je er spijt van krijgen dat je me hebt gecastreerd!